Mission to empower 10,000 girl children and footprints in 400 slums #Run4AGirlchild #KindlingHope Run for a Girl child 2019
Author: Indigenous
The Yazidi who faced the Brutal Daesh and stood to tell the story
Yezidi the first time I heard of this ancient monotheistic religion was during the persecution one of the latest among the many by Jihadist Daesh / ISIS in 2014.
And trying to read her book the Last girl by Nadia murad is like living it. It brings out the vivid picture of the victimisation of the minority group by everybody including the Human rights groups. They have been ignored by even the Kurds who face the same brutalities by the Iraqi administration, the UN and of course the US.
Nadia Murad is not just my client, she is my friend. When we were introduced in London, she asked if I would act as her lawyer. She explained that she would not be able to provide funds, that the case would likely be long and unsuccessful. But before you decide, she had said, hear my story.
In 2014, ISIS attacked Nadia’s village in Iraq, and her life as a twenty-one-year-old student was shattered. She was forced to watch her mother and brothers be marched off to their deaths. And Nadia herself was traded from one ISIS fighter to another. She was forced to pray, forced to dress up and put makeup on in preparation for rape, and one night was brutally abused by a group of men until she was unconscious. She showed me her scars from cigarette burns and beatings. And she told me that throughout her ordeal ISIS militants would call her a “dirty unbeliever” and brag about conquering Yazidi women and wiping their religion from the earth.
Nadia was one of thousands of Yazidis taken by ISIS to be sold in markets and on Facebook, sometimes for as little as twenty dollars. Nadia’s mother was one of eighty older women who were executed and buried in an unmarked grave. Six of her brothers were among the hundreds of men who were murdered in a single day.
What Nadia was telling me about is genocide. And genocide doesn’t happen by accident. You have to plan it. Before the genocide began, the ISIS “Research and Fatwa Department” studied the Yazidis and concluded that, as a Kurdish-speaking group that did not have a holy book, Yazidis were nonbelievers whose enslavement was a “firmly established aspect of the Shariah.” This is why, according to ISIS’s warped morality, Yazidis—unlike Christians, Shias, and others—can be systematically raped. Indeed, this was to be one of the most effective ways to destroy them.
AMAL CLOONEY
Barrister
September 2017
And reading Amal Clooney’s Foreword to the book was even more touching and brings out anger on all of us. We the world ignored them
But when there was fighting in Iraq, and there always seemed to be fighting in Iraq, those villages loomed over us, their smaller Yazidi neighbor, and old prejudice hardened easily into hatred. Often, from that hatred, came violence. For at least the past ten years, since Iraqis had been thrust into a war with the Americans that began in 2003, then spiraled into more vicious local fights and eventually into full-fledged terrorism, the distance between our homes had grown enormous. Neighboring villages began to shelter extremists who denounced Christians and non-Sunni Muslims and, even worse, who considered Yazidis to be kuffar, unbelievers worthy of killing (kafir is singular). In 2007 a few of those extremists drove a fuel tanker and three cars into the busy centers of two Yazidi towns about ten miles northwest of Kocho, then blew up the vehicles, killing the hundreds of people who had rushed to them, many thinking they were bringing goods to sell at the market.
Yazidism is an ancient monotheistic religion, spread orally by holy men entrusted with our stories. Although it has elements in common with the many religions of the Middle East, from Mithraism and Zoroastrianism to Islam and Judaism, it is truly unique and can be difficult even for the holy men who memorize our stories to explain. I think of my religion as being an ancient tree with thousands of rings, each telling a story in the long history of Yazidis. Many of those stories, sadly, are tragedies.
Today there are only about one million Yazidis in the world. For as long as I have been alive—and, I know, for a long time before I was born—our religion has been what defined us and held us together as a community. But it also made us targets of persecution by larger groups, from the Ottomans to Saddam’s Baathists, who attacked us or tried to coerce us into pledging our loyalty to them. They degraded our religion, saying that we worshipped the devil or that we were dirty, and demanded that we renounce our faith. Yazidis survived generations of attacks that were intended to wipe us out, whether by killing us, forcing us to convert, or simply pushing us from our land and taking everything we owned. Before 2014, outside powers had tried to destroy us seventy-three times. We used to call the attacks against Yazidis firman, an Ottoman word, before we learned the word genocide.
From the book The Last world by Nadia Murad
Rashtriya Sanskrit Vidyapeetha of Tirupati and SVBC channel TTD together have conducted Spoken Sanskrit classes “Samskritham Nerchkundam
Rashtriya Sanskrit Vidyapeetha of Tirupati and SVBC channel TTD together have conducted Spoken Sanskrit classes “Samskritham Nerchkundam ” program, which is being telecasted from Monday to Friday 8.30 to 9.00 p.m.
Re-telecasting timings : 9.30 a.m. to 10.00 a.m. Monday to Friday
Following these episodes will help you to speak Sanskrit and understand few basic stotram and stories as well. Just 20 min per day , you will be fluent in Sanskrit .
Please watch this programme and share this links…
Episode:01 -https://youtu.be/OoTLOovj9JY
Episode:02 -https://youtu.be/jabx0n_1r6s
Episode:03 -https://youtu.be/9ODo06HVVsg
Episode:04 -https://youtu.be/6DjBzHkLdV4
Episode:05 -https://youtu.be/HxqHYvMd9cY
Episode:06 -https://youtu.be/maorP5fOT04
Episode:07 -https://youtu.be/5_7TfIuKL9o
Episode:08 -https://youtu.be/VDevw21VE4E
Episode:09 -https://youtu.be/vXa6RyLrXKk
Episode:10 -https://youtu.be/uxLjPqmJeGI
Episode:11 -https://youtu.be/LNi31V4nziA
Episode:12 -https://youtu.be/_iC6gBQkcCM
Episode:13 -https://youtu.be/VPGZuX3SNQ8
Episode:14 -https://youtu.be/Ke1Xzfj3p_k
Episode15 -https://youtu.be/YMiaQ9pUDdI
Episode 16- https://youtu.be/PmxQnsQTFSs
ప్రధాని ఆహ్వానిస్తే నమ్మలేదు.. ప్రధానమంత్రి ‘మన్కీబాత్’ వినాలని దేశమంతా ఎదురుచూస్తుంది.. కానీ.. కటక్ (ఒడిశా)లోని ఓ చాయ్వాలను ఎప్పుడెప్పుడు చూస్తానా అని ప్రధాని మనసు తహతహలాడింది..
ప్రధాని ఆహ్వానిస్తే నమ్మలేదు..
ప్రధానమంత్రి ‘మన్కీబాత్’ వినాలని దేశమంతా ఎదురుచూస్తుంది.. కానీ.. కటక్ (ఒడిశా)లోని ఓ చాయ్వాలను ఎప్పుడెప్పుడు చూస్తానా అని ప్రధాని మనసు తహతహలాడింది.. ఆ ఊరెళ్లగానే కబురుపంపి మరీ ఆయన్ని రప్పించుకున్నారు మోదీ.. ఇద్దరు చాయ్వాలాల తీయటి సంభాషణ చూసినోళ్లందరూ మురిసిపోయారు. అంతకుమునుపు మన్కీబాత్లో విన్నోళ్లందరూ ఆశ్చర్యపోయారు. మోదీ ట్వీట్ చూసి అబ్బురపడ్డారు. ప్రధాని మనసు గెలుచుకున్న ఆ చాయ్వాలా పేరు ‘దేవరపల్లి ప్రకాష్రావు’. కాకినాడ నుంచి కటక్కు వలస వెళ్లిన తెలుగోడు. ఇటీవలే ప్రధానిని కలిసిన నేపథ్యంలో.. తన రెండో కోణాన్ని ఆవిష్కరించాడిలా..
‘‘ఒడిశా రాష్ట్రం కటక్లోని బుక్సీబజార్లో నాకొక టీకొట్టు ఉంది. ఉదయాన్నే నిద్రలేచి పొయ్యి ముట్టించి.. చాయ్ మరిగించడంతో దినచర్య మొదలవుతుంది. మధ్యాహ్నం మురికివాడలో నడుపుతున్న స్కూలుకు వెళతాను. టీచర్లు, పిల్లల బాగోగులు తెలుసుకుంటాను. భోజనం సరిగా అందుతోందా? అని ఆరా తీస్తాను. దాదాపు రోజూ ఇవే నా కార్యకలాపాలు. కానీ, మే నెల 25 మాత్రం నాకొక ప్రత్యేకమైనది.
ఉదయం ఒక ఫోన్ కాల్ వచ్చింది..
‘‘హలో నమస్కారం.. ప్రకాష్రావుగారేనా మాట్లాడేది..’’
‘‘అవును. మీరు ఎక్కడి నుంచి మాట్లాడుతున్నారో తెలుసుకోవచ్చా?’’
‘‘మేము ఢిల్లీలోని ప్రధాని కార్యాలయం నుంచి ఫోన్ చేస్తున్నాం..’’
‘‘అయ్యో.. నమస్కారం సార్.. మీరు చెబుతున్నది నిజమేనా? నేను ఓ చిన్న చాయ్వాలాని. నాతో ఏంపని? నమ్మశక్యంగా లేదు’’
‘‘మీరు వింటున్నది నిజమే..! స్వయంగా ప్రధాని నరేంద్రమోదీ గారే మీకు ఫోన్ చేయమంటే చేస్తున్నాం. ఆయన అధికారిక పర్యటనలో భాగంగా కటక్ వస్తున్నారు. మిమ్మల్ని కలవాలనుందని చెప్పారు. మిగిలిన వివరాలన్నీ కలెక్టర్ చెబుతారు..’’
అదీ ఆ ఫోన్ సంభాషణ. ప్రధాని రమ్మనటం ఏంటి? నమ్మలేకపోయాను. అంతలోనే కలెక్టర్ నుంచి మరో ఫోన్. ‘రావుగారూ.. మీకు ప్రధాని అపాయింట్మెంట్ ఖరారు చేశాం. మీతోపాటు మీ స్కూలు పిల్లల్నీ తీసుకురావొచ్చు’ అన్నారు కలెక్టర్. మరుసటి రోజే ప్రధాని కటక్ వస్తున్నారు. తెల్లారితే ఆయన్ని కలవాలి. మనం నమ్మిన ఒక మంచి పనిని చేసుకుంటూపోతే.. ఎప్పుడో ఒకప్పుడు మంచి రోజు వస్తుందని విశ్వసించే మనిషిని నేను. ఆరేళ్ల వయసులో ఈ టీకొట్టులో కాలు పెట్టి.. ఎక్కడి నుంచి ఎక్కడికి వచ్చానో.. ఒకసారి నెమరేసుకుంటే.. ఎన్నో జ్ఞాపకాలు. అవన్నీ మీతో పంచుకుంటే కానీ ప్రధాని నన్ను ఎందుకు ఆహ్వానించారో అర్థం కాదు.
మా ముత్తాతల సొంతూరు కాకినాడ దగ్గరున్న రేచర్లపేట. తాత అప్పలస్వామి. నాన్న కృష్ణమూర్తి. సెంటు భూమి లేదు. మా తాత కాకినాడలో బతకలేక దేశాటనకు బయలుదేరాడు. కాలినడకన వచ్చి కటక్లో ఆగిపోయాడు. ఆ ఊర్లోనే నాన్న పుట్టాడు. ఆయన కూడా చిన్నప్పటి నుంచి కూలీనే. దేశానికి స్వాతంత్య్రం రాక పూర్వం గడ్డు పరిస్థితులు ఉండేవి. ఉపాధి దొరికేదే కాదు. చేసేది లేక మిలిట్రీలో చేరాడు నాన్న. అది రెండో ప్రపంచ యుద్ధ సమయం. అందులో చాలామంది భారతీయ సైనికులు చనిపోయారు. నాన్న మాత్రం ఎనిమిదేళ్ల తరువాత కటక్ తిరిగి వచ్చాడు. ఆయనకు మద్యం లేనిదే పూట గడిచేది కాదు. ఇంట్లోని వస్తువులన్నీ అమ్మి తాగేవాడు. చేతిలో డబ్బుల్లేవు. కేవలం ఐదురూపాయల పెట్టుబడితో బుక్సీబజార్ అనే మురికివాడలో టీకొట్టు పెట్టాడు. అప్పటికి నా వయసు ఆరేళ్లు. టీకొట్టులో పనిచేస్తూనే.. పదకొండో క్లాసు వరకు లాగించాను. ఫీజులు కట్టేందుకు డబ్బుల్లేక చదవలేకపోయా. కుటుంబం దుర్భర పరిస్థితుల్లో ఉన్నప్పుడే.. నాన్న పోయాడు. నాకు మిగిలింది ఈ టీకొట్టు ఒక్కటే! దాంతోనే కుటుంబ భారాన్ని మోస్తూ వచ్చాను.
పేదరికం కారణంగా చదువుకోలేని పిల్లల్ని చూసినప్పుడు.. నా బాల్యం గుర్తుకొచ్చేది. బుక్సీబజార్లో రిక్షావాలాలు, ఆటోవాలాలు, దిన కూలీలు, కార్మికులు, మున్సిపాలిటీ వర్కర్లు.. ఇలా అంతా పేదలే. తల్లిదండ్రులు పనులకు వెళుతూ పిల్లల్ని పట్టించుకునేవారు కాదు. ఆ పిల్లలు ఆకతాయిలుగా మారి.. జూదం, తాగుడు, పేకాట, బిక్షాటనకు అలవాటుపడ్డారు. మరికొందరైతే దొంగతనాలకు కూడా పాల్పడేవారు. బుక్సీబజార్ అంటేనే ఒక చెడు ముద్ర పడిపోయింది. ఆ దయనీయ దృశ్యాలన్నీ చూసి- పేదరికాన్ని తొలగించాలంటే చదువు ఒక్కటే మార్గం అనిపించింది. ఆ చదువు లేకనే కదా నేనిక్కడ టీకొట్టుకే పరిమితం అయ్యాను. మేము రెండుగదుల ఇంట్లో ఉండేవాళ్లం. ఒక గదిని పాఠశాలగా మారిస్తే ఎలా ఉంటుంది? అనే ఆలోచన వచ్చింది. మా వీధిలోని పిల్లలతోనే స్కూలు మొదలుపెడదామని.. వాళ్ల తల్లిదండ్రులకు విషయం చెప్పాను.
‘‘ఏదో ఒక పని చేసుకుంటూ అంతో ఇంతో సంపాదిస్తున్న మా పిల్లల్ని ఎందుకు చెడగొడతావు?’’ అంటూ కసురుకున్నారు. అవేవీ నేను పట్టించుకోలేదు. ఒకరిద్దరు పిల్లలు వచ్చినా సరేననే ధైర్యంతో.. పాఠశాల ప్రారంభించా. మెల్లగా పిల్లలు రావడం మొదలైంది. టీచర్లను ఏర్పాటు చేశాను. అసలే పేద పిల్లలు. బడికి వస్తే తిండి ఉండదు. అందుకని పొద్దున్నే రాగానే గ్లాసు పాలు, బిస్కెట్లు ఇచ్చేవాణ్ణి. చూస్తుండగానే పిల్లల సంఖ్య పెరిగింది. మధ్యాహ్నభోజనం కూడా మొదలుపెట్టాను. ఇప్పుడు బడి నిండా పిల్లలే! మా బడిని సందర్శించిన వాళ్లందరూ ‘రూపాయి ఫీజు తీసుకోకుండా.. సొంత డబ్బుతో ఎలా నడపగలుగుతున్నావు?’ అనడిగేవాళ్లు. టీకొట్టులో రోజుకు ఆరువందలు వస్తుంది. అందులో సగం కుటుంబానికి, మరో సగం స్కూలుకు వెచ్చిస్తున్నాను. పద్దెనిమిదేళ్లుగా ఒంటి చేత్తోనే పోరాడుతూ వస్తున్నా. ఏటా ఎంతోమంది పిల్లల చదువు కుంటుపడకుండా కాపాడాను. ‘చాయ్వాలా స్కూలు నడుపుతున్నాడా? ఏదీ చూద్దాం పద’ అంటూ ఆ మధ్య ఇద్దరు విదేశీయలు సైతం ఇక్కడికి వచ్చారు. స్కూల్లో కొన్ని నెలలుండి.. పిల్లలకు కంప్యూటర్ పాఠాలు చెప్పి వెళ్లారు.
నాలో ఇంకో కోణం ఉంది. అదీ చెబుతా. 1976లో నేను అనారోగ్యం పాలయ్యాను. బతకననే అనుకున్నారు కుటుంబ సభ్యులు. అర్జంటుగా రక్తం ఎక్కించాలన్నారు వైద్యులు. ఎక్కడ వెదికినా నా గ్రూపు రక్తం దొరకలేదు. ఆఖరికి ఎవరో ఒక దాత స్పందిస్తే రక్తం దొరికింది. ఆర్నెల్ల్లు ఆస్పత్రిలో చికిత్స చేయించుకుని.. బతికి బయటపడ్డాను. అప్పుడు రక్తదానం విలువ తెలిసింది. అనారోగ్యం నుంచి కోలుకున్న రెండేళ్లకు – రక్తదానానికి పూనుకున్నాను. ఇప్పటికి 215 సార్లు రక్తం ఇచ్చా. ఆస్పత్రిలో నేను పడిన కష్టాలు ఊరికే ఉండనీయలేదు. నా భార్య కటక్లోనే ఓ ఆస్పత్రిలో నర్సుగా పని చేస్తోంది. అప్పుడప్పుడు అక్కడికి వెళ్లి పేషెంట్లకు సహాయపడుతుంటా. నా సేవకు మెచ్చి అనీబిసెంట్ అవార్డుతో పాటు, మానవహక్కుల అవార్డును కూడా ఇచ్చారు. ‘నువ్వు మురికివాడలోని పేదలకు చదువు చెప్పిస్తున్నావు కదా. ఈ మధ్య వచ్చిన రజనీకాంత్ ‘కాలా’ చూశావా?’ అనడుగుతున్నారు మా దోస్తులు.. అది కూడా నాలాంటి కథే అయినందుకు తప్పక చూస్తానని చెబుతుంటా. నాకిప్పుడు అరవైఏళ్లు. టీకొట్టుతోనే ఇద్దరు కూతుళ్లకు పెళ్లిళ్లు చేశాను. వాళ్లు చక్కగా స్థిరపడ్డారు. పద్దెనిమిదేళ్ల నుంచి స్కూలు నడుపుతున్నాను. వందల మంది పిల్లలు ప్రయోజకులు అయ్యారు. సేవ చేయాలంటే సంపాదన ఉండక్కర్లేదు. మనసుంటే మార్గం ఉంటుంది.
ఇక, ఆ రోజు ప్రధానిని కలిసినప్పటి సంగతి ఇప్పుడు చెబుతా వినండి…
‘‘ఆవో ఆవో రావూజీ’’ అంటూ ప్రధాని నరేంద్రమోదీ ఆహ్వానించారు. ఆయన అప్పుడే కటక్లో మీటింగు ముగించుకుని కాస్త బడలికగా కనిపించారు. నేనేమో ఉత్సాహంతో మా బడి పిల్లల్ని వెంటబెట్టుకుని అతిథిగృహానికి వెళ్లాను. ‘‘చాయ్వాలా అయ్యుండి.. ఇంతమంది పిల్లల్ని చదివిస్తున్నావంటే నీకు ఎన్ని అభినందనలు చెప్పినా తక్కువే రావూజీ’ అన్నారాయన. ‘‘పెద్దయ్యాక ఎవరెవరు ఏమేం అవుతారో చెప్పండి’’ అంటూ పిల్లిల్ని అడిగారు. ఒకమ్మాయి సింగర్ అవుతానంది. ఏదీ ఒక పాట పాడు అన్నారు ప్రధాని. ఆ అమ్మాయి కమ్మని హిందీగీతం పాడుతుంటే ప్రధాని కళ్లలో సంతోషం మెరిసింది. ‘‘సార్, మీరు మా స్కూలుకు రావాలి. అక్కడ మాతో కలిసి భోంచేయాలి’ అని పిల్లలు అడిగారు. ‘‘తప్పక వస్తా’’ అన్నారు మోదీ. ఆయన మాతో దిగిన ఫోటోను ట్వీట్ చేశారు. మమ్మల్ని కలవడానికంటే ముందే రేడియో ప్రసంగం ‘మన్కీబాత్’లో నా గురించి ప్రస్తావించారు. అలా.. దేశమంతా నా పేరు మార్మోగిపోయింది. నరేంద్రమోదీ కూడా ఒకప్పుడు చాయ్వాలానే.. ఆ తీపి బంధమేదో మమ్మల్నిద్దరినీ కలిపింది’’ అంటూ నవ్వుతూ ముగించారు దేవరపల్లి ప్రకాష్రావు.
ప్రకాష్రావును హీరోను చేశారు మోదీ. ఆయన సేవకు దేశమంతా చప్పట్లు కొట్టింది.
..బాగానే ఉంది.
ప్రధాని కటక్ వచ్చినప్పుడు పిలిచి మరీ.. శభాష్ అంటూ అభినందించారు.
..బాగానే ఉంది.
టీవీ చానళ్లు ‘చాయ్వాలా సక్సెస్ స్టోరీ’ని పోటీపడి చూపించాయి.
..బాగానే ఉంది.
అయినా..
ప్రకాష్రావు మనసులో ఏదో గుబులు. ఆ డెబ్భైమంది పిల్లల గురించే. ఆఖర్న ఒక మాట అన్నాడు గద్గద స్వరంతో. ‘‘ఈ అభినందనలు, ప్రశంసలు కాదయ్యా నాకు కావాల్సింది. పద్దెనిమిదేళ్ల నుంచి ఎంతో శ్రమకోర్చి ఒక చిన్న గ్యారేజ్లాంటి ఇంట్లో స్కూలు నడుపుతున్నాను. ఎవరైనా నాలుగు గదుల స్కూలు కట్టించి పుణ్యం కట్టుకోండి. నాకేమో వయసు మీద పడింది. నేను పోతే.. నా పిల్లలు రోడ్డున పడకూడదు..’’. ప్రకాష్రావు కోరిక నెరవేరుతుందో లేదో చూడాలి.
అప్పటి వరకు కటక్లోని బుక్సీబజార్కే చాయ్వాలాను. కానీ, ప్రధాని నరేంద్రమోదీ ‘మన్కీబాత్’లో నా కథ దేశప్రజలకు వినిపించినప్పటి నుంచి.. ఒకటే అభినందనలు. ఫోన్లు. పలకరింపులు. ప్రధాని కటక్ వచ్చినప్పుడు.. నన్ను పిలిపించుకుని మరీ మాట్లాడారు. ఇద్దరు చాయ్వాలాలు ఒక చోట కలవడం అద్భుతమే కదూ!
పేరు : దేవరపల్లి ప్రకాష్రావు
ఒకటో కోణం : చాయ్వాలా
రెండో కోణం : విద్యాదాత, రక్తదాత.
– సండే డెస్క్
Meet Dinchengfa Borua, the Assistant Commissioner who rejected Reservation and won on Merit
Its still is inspiring and heartening to find people and incidents so warm and ready to stand up for themselves as well as set an example…..
Nagaon :When Dinchengfa Borua, 26, sat for the Assam Public Service Commission exam in 2013, she was least prepared for it. A post graduate from the Indian Institute of Mass Communication (IIMC), Kolkata, she had quit her job as a journalist to become an entrepreneur and then a civil servant, assistant commissioner and executive magistrate, Kaliabor sub-division, Nagaon district.
A few months later,In July 2014, she was writing the APSC main examination with nearly 50,000 candidates of which only 90 people would make the final cut.
Dinchengfa, an academically bright student, had a privilege she could use any time. She belonged to the Ahom community in Assam who were allotted 27 per cent reservation in state government jobs.But Dinchengfa chose to apply in the open category and she got through.
This is the story of Dinchengfa Borua, who gave up her reservation and instead chose to take the battle head on.
Brief stint as a journalist-
Inspired by P. Sainath writings, Baruah too wanted to write about social issues. She says , “I thought that no one is writing about farmers and I joined an agriculture magazine. I worked for a few months, but did not enjoy the stories I was asked to cover. Between 2010 and 2013, I worked with a news agency and a leading television channel, but the kind of features and reporting I was doing, it wasn’t what I had in mind about journalism. I quit in 2013 to go back to Assam and become an entrepreneur. I wanted to create more jobs for my people.”
The APSC (Assam Public Service Commission)-
“I had never thought of appearing for the UPSC, but somehow when I saw the notification for the APSC in the newspaper I felt I should apply.” Unlike the UPSC, which is held every year, the APSC is held once in four or five years, so the competition is higher. I was good in psychology, but my knowledge in political science was weak. The next five months, I worked really hard. I cleared the Mains and secured second rank in the finals.”
Choice not to apply in the reservation category-
“In my form, I had applied in the general/open category. In the interview round, the panelists found out that I belong to the OBC category which has 27 per cent reservation. I wouldn’t have told them, but everyone could guess that from my surname.”
#KakatiyaFilmFestival – A short Film festival by Samachara Bharati on the theme ” Ek Bharat – Samaras Bharat”.
#KakatiyaFilmFestival – A short Film festival by Samachara Bharati on the theme ” Ek Bharat – Samaras Bharat”. Entries are open now. Register at www.kakatiyafilmfestival.com
The films can be made in Telugu, Hindi, English or can also be silent. The festival is open to short films of all production techniques including animation, documentary, drama, experimental or artist film and hybrid work from low and high end. The content submitted must be her/his original work.
The film must be produced in the last 1 year preceding the Festival, i.e. with effect from December 2015 till Dec 2016.
Application must be submitted online at kakatiyafilmfestival@gmail.compreferably in HD format through a file transfer application or via youtube through a private link. In addition 3 sets of hard copy must be sent vide DVD / USB drive to the Samachara Bharati office. “Kakatiya Film Festival” must superscribed on the cover along with the Submission Form which can be downloaded from kakatiyafilmfestival.com .
The festival shall carry the following awards –
- Best Short Film shall carry an award of Rs.51,000/-
- Second Prize – An award of Rs.21,000/-
- Third Prize – An award of Rs.11,000/-
Corazón Solidario honored Amma for her humanitarian work — Amma, Mata Amritanandamayi Devi
3 – 5 Nov, Barcelona, Spain – Europe Yatra 2016 After several years of programs in nearby Granollers, Amma was in the heart of Barcelona, where her free public programs were held at the Palau Sant Jordi, the third largest indoor arena in Europe. The Palau Sant Jordi is part of the Olympic Ring complex,…
via Corazón Solidario honored Amma for her humanitarian work — Amma, Mata Amritanandamayi Devi
5 things you can do with your old 1000 and 500 notes — Faking News
In his government’s battle against black money and counterfeit currency, Prime Minister Narendra Modi has announced that 500 Rupee and 1000 rupee notes will cease to be legal from 9th November 2016. The post 5 things you can do with your old 1000 and 500 notes appeared first on Faking News.
via 5 things you can do with your old 1000 and 500 notes — Faking News
I am ecstatic at the win, now can someone please tell me what a President is supposed to do: Donald Trump — Faking News
Donald Trump, who edged Hillary Clinton to claim stake for the White House, while addressing a huge crowd of Republican supporters said that he was ecstatic at the victory but clueless about what the President is supposed to do once elected. The post I am ecstatic at the win, now can someone please tell me…
కలాం గారి సెక్రెటరీ గ పనిచేసిన పి ఎం నాయర్ గారిని దూరదర్శన్ పోదిగై వారు చేసిన ఇంటర్వ్యూ లో కొన్ని బాగాలు యొక్క తెలుగు అనువాదం
మీడియా చూపని అబ్దుల్ కలాం !.
మనం మన జీవితం లో ఇంకో కలాం ను చూడలేము … పి ఎం నాయర్
.
కలాం గారి సెక్రెటరీ గ పనిచేసిన పి ఎం నాయర్ గారిని దూరదర్శన్ పోదిగై వారు చేసిన ఇంటర్వ్యూ లో కొన్ని బాగాలు యొక్క తెలుగు అనువాదం నా తెలుగు మిత్రుల కోసం :
.
.
1 . డాక్టర్ కలాం గారు భారత రాష్ట్రపతిగా వివిధ దేశాలు పర్యటించినపుడు ఆయన కు ఆ యా దేశాల వారు ఇచ్చిన బహుమతులను తిరస్కరిస్తే అది వారి దేశాన్ని అవమానించినట్టు వారు బాధపడతారు అని అది మన దేశాన్ని ఇరకాటం లో పెడుతుంది అని వాటిని తీసుకునే వారు . ఇండియా తిరిగి రాగానే వాటికి ఫోటో తీయించి వాటికి కేటలాగు తయారు చేయించి అన్నీ ఆర్కైవ్స్ లో భధ్రపరిచేవారు . ఆయన రాష్ట్రపతి భవన్ విడిచి వెళ్ళేటపుడు ఒక్క పెన్సిల్ కూడా వాటిలోనుండి తనతో తీసుకు వెళ్ళలేదు
.
.
2. 2002 లో రంజాన్ జూలై ఆగస్ట్ నెలలో కాబోసు వచ్చింది . రాష్ట్రపతి ఇఫ్తార్ విందు ఇవ్వడం ఆచారం మన దేశం లో . ఒక రోజు కలాం గారు నన్ను పిలిచి ఇఫ్తార్ విందుకు ఎంత ఖర్చు అవుతుంది అని అడిగారు . దాదాపు 22 లక్షలు ఖర్చు అవుతుంది అని చెప్పాను . “ బాగా స్తోమత ఉన్నవారికి విందు ఇవ్వ్వడం కోసం అంత ఖర్చు పెట్టడం అనవుసరం . ఆ సొమ్మును పేదవారికి బ్లాంకెట్లు , బట్టలు , ఆహారం ఇవ్వడం కోసం కేటాయించండి అని అనాదాశ్రమాలకు ఇవ్వమని చెప్పారు . అనాదాశ్రమాల పేర్లు ఎంపిక చేసే పని కొందరికి అప్పచెప్పారు . అందులో ఆయన ఎటువంటి జోక్యమూ చేసుకోలేదు . ఎంపిక అయ్యాక నన్నుతన రూమ్ లోకి పిలిచి “ ఈ లక్ష రూపాయలూ నా వ్యక్తిగత సంపాదన , నేను ఇచ్చే ఈ సొమ్ము విషయం ఎవరికీ చెప్పకండి “ అన్నారు . నేను ఈ విషయం అందరికీ చెబుతాను అంటే ఆయన వద్దు అన్నారు . తను ఖర్చు పెట్టదగిన సొమ్ము తన సొమ్మూ కూడా ఇలా ఖర్చు పెట్టిన వ్యక్తి ఇంకొకరు లేరు . ఇఫ్తార్ పార్టీ ఇవ్వని నిఖార్సయిన ముస్లిం రాష్ట్రపతి అబ్దుల్ కలాం !
.
.
3. ఆయనకీ తన మాటలకు అందరూ “ ఎస్ సర్ “ అనాలి అనే నైజం లేదు . ఒక రోజు సుప్రీమ్ కోర్టు ప్రధాన న్యాయమూర్తి గారితో చర్చల సందర్భంగా ఏమంటావు నాయర్ అని నన్ను అడిగారు .
“ నో సర్ ! “ అన్నాను . ఆయన మౌనంగా ఉండిపోయారు . మీటింగ్ అయ్యాక ప్రధాన న్యాయ మూర్తి గారు నన్ను పిలిచి అలా అన్నారేమిటండి అన్నారు . ఆయన తరువాత నన్ను నా అభిప్రాయం చెప్పమని అడుగుతారు సర్ ! విని అవుసరం అయితే తన అభిప్రాయం మార్చుకుంటారు సర్ “ అన్నాను . ఆయన ఆశ్చర్య పోయారు .
.
.
.
4. కలాం గారు ఒక సారి తన బంధువులను సుమారు 50 మందిని రాష్ట్రపతి భవన్ కు అతిధులుగా పిలిచారు . వారికి ఢిల్లీ చూపడానికి ఒక బస్సును ఆయన బుక్ చేయించారు . దానికి అయిన ఖర్చును ఆయన చెల్లించారు . ఒక్క అధికారిక వాహనం కూడా ఆయన వారికి కేటాయించలేదు . వారికోసం అయిన ఖర్చును లెక్క కట్టించారు . అది సుమారు రెండు లక్షలు అయ్యింది . ఆ రెండు లక్షలూ ఆయన చెల్లించారు . ఈ దేశ చరిత్రలో ఇటువంటి సంఘటన ఇంతకు ముందు ఎప్పుడూ జరగలేదు . ఆయన అన్నయ్యను ఒక వారం రోజులు తనతో పాటే అట్టే పెట్టుకున్నారు . ఆ రోజులకి ఆయన అద్దె చేల్లిస్తాను అంటే మాత్రం ఎవరూ ఒప్పుకోలేదు . ఒక రాష్ట్రపతి తన అన్నయ్యను తనతో పాటు అట్టేపెట్టుకున్నందుకు తన నివాసానికి తానే అద్దె చెల్లించాలి అనే నిజాయతీ ని మేము భరించలేము అని మేము ఒప్పుకోలేదు
.
.
.
5. ఆయన రాష్ట్రపతి భవన్ వదిలి వెళ్లేముందు అందరమూ ఒక్కొక్కరుగా కుటుంబాలతో వెళ్లి కలిశాము . అందరినీ పేరు పేరునా పలకరించారు . నా భార్య కాలు విరిగినందువలన నాతో రాలేకపోయింది . ఆయన అడిగారు నా భార్య ఎందుకు రాలేదు అని .
.
చెప్పాను .
.
మర్నాడు మా ఇంటి ముందు పోలీస్ లు . ఏమిటి హడావుడి అని అడిగితే రాష్ట్రపతి గారు మా ఇంటికి వస్తున్నారు అని చెప్పారు .
.
ఇంత వరకూ ప్రపంచం లో ఏ దేశాధినేత తన వద్ద పనిచేసే ఒక ఉద్యోగి భార్య కాలు విరిగింది అని అతడి ఇంటికి వెళ్లి ఆమెను పరామర్శించడం చరిత్రలో ఎక్కడా జరగలేదు .
.
చివరిగా ఒక టి వి వారు చెప్పిన ఆయన ఆస్తి వివరాలు :
.
.
1) 3 పేంట్లు
2) 6 షర్టులు
3) 3 సూట్లు
4) 1 వాచ్
5) 2500 పుస్తకాలు
6) Bangalore Flat handed over to scientists community long time ago
7) ఇంచుమించు సున్నా బ్యాంకు బాలన్స్
.
8) 120 మంది కోట్ల భారతీయుల ప్రేమాభిమానాలు . ఈ విషయాలు తెలియని వారికి అందరికీ తెలియచెప్పడం కోసం మీరు షేర్ చేసిన సరే , కాపీ పేస్టూ చేసుకున్నా సరే ! నా పేరుతో ఉండడం కన్నా ఒక గొప్ప మహానుభావుడిని మనం కళ్ళతో చూశాము అనీ ఆయన నివసించిన కాలం లో మనమూ నివసించామనీ అందరికీ తెలియచేయ్యడం ప్రధానం . … మీ రాఘవానంద్ ముడుంబ
Veeru Popuri's blog 